in stilte gedragen
wanneer ik aan kom rijden
en het bruggetje op zie doemen
word ik door een serene rust
omarmd door de natuur
de onrust in mijn buik
opgeslagen als
ruw beton lijkt voor even
vergeten
de stilte van de natuur
met het geluid van de vogels
eendjes die drijven in de sloot
en een kwakende kikker
alsmede de beide herten,
de koeien in de wei
en de meegenomen hond
die vragend naar mij opkijkt
hebben op deze koesterende
momenten voor even
mijn verdriet
laten slinken
ik zal niet verdrinken
Lia
Artifex: | Donderdag, augustus 17, 2006 13:44 |
Heerlijk, zo''n plekje... Liefs, Artifex. |
|
Annemieke van der Ven: | Donderdag, augustus 17, 2006 09:34 |
Dat bruggetje dat doet wat... Volgens mij heeft iedereen wel zo''n plekje waar hij/zij rust vindt knuf... |
|
lommert: | Donderdag, augustus 17, 2006 09:20 |
die momenten zijn herkenbaar...blijven koesteren;) xxliefs willem |
|
sunset: | Donderdag, augustus 17, 2006 09:04 |
Dit heb je meenemend integer mooi neergezet. Liefs en warme omarmende knuf, sunset |
|
hiljaa: | Donderdag, augustus 17, 2006 08:51 |
ik denk dat ze met rien op stap was hahahah! knufliefs--hiljaa-- |
|
_Zonneschijn_: | Donderdag, augustus 17, 2006 08:49 |
De natuur doet een mens zo nu en dan goed geniet ervan! Liefs |
|
elze: | Donderdag, augustus 17, 2006 08:49 |
en ik was er ook bij....waar is ik gebleeft....snif. doekeltje |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 17 augustus 2006 | ||
Thema's: |