Het was op een koude winteravond ergens in december.We waren samen,jij en ik,alleen.Er dwarrelden alleen sneeuwvlokken om ons heen.Ik had een witte jas met bond,en hij had een zwarte jas aan.Ik voelde me zo gelukkig,zo voldaan.Het werd steeds kouder en steeds donkerder buiten,en opeens gooide je een sneeuwbal tegen de ruiten.Jij rende weg,en ik rende met je mee.De heuvel over,en toen weer naar benee.Maar het was glad,en toen viel jij op je gat.Ik struikelde over je benen,en viel over je heen.Vanaf dat moment leek de wereld stil te staan.Die twinkeling in je ogen,je bleef maar kijken.En ik keek terug,zonder op te staan.Ik voelde me toen echt een sneeuwkoningin,en hij was de koning.Maar toen was het tijd om te gaan,en je hielp me met opstaan.Nog steeds denk ik terug aan die mooie winternacht,in de hoop dat je op me wacht.......................................................