de klanken ebben weg
naar waar, dat weet ik niet.
ik zei je, mama, ik voel me alleen
en je sloeg je armen om me heen
het helpt niet echt,
maar sterkt me wel
het kind, dat is dood,
het zit enkel in mijn hoofd
en wat je toen plechtig zwoer:
'we praten er nooit meer over'
maakt mijn hemel, nu, tot een hel