Jarenlang heb ik gespaard,
Aan mijn gedichten in spe
Urenlang heb ik geschreven,
Alles wat ik zeggen wou
Velen van hen zijn ondergegaan,
Als de zon verdwijnt voor de maan,
Doch steeds ben ik terug opgestaan,
Om met de pen weer door te gaan.
Pijn en woede zijn de schuld,
Vergetelheid had toe geslaan
Weg is nu mijn geduld,
Om mijn werk teloor te zien gaan
Hier ben ik weer heb ik gezegd,
En schrijven zal ik doen
Mijn pen opnemend waar ik ze had neergelegd
Om weer te schrijven over mijn bestaan…
Langzaam aan komt alles terug,
Net als het mij ooit was vergaan
Nu schrijf ik weer bladen vol,
Over alle gevoelens in het leven
Die ik tot nu toe heb doorstaan
*alice*: | Donderdag, augustus 31, 2006 20:24 |
Echt heel mooi, zoiets heb ik nog nooit gelezen. Dit noem ik nou een echte dichter! Bedankt trouwens voor je compliment. Een hug voor jou! |
|
Auteur: peersmans | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 31 augustus 2006 | ||
Thema's: |