wacht dagelijks op die vrijheid
de vlucht uit de stramme verborgenheid
die me vasthoudt in een levensgroot web
wil terug naar het open licht
de hoop schaalt met wrangheid
het geloof gegeseld met wrede tegenslagen
de streken waar verdriet en pijn ronddoolt
verban ik naar verre oorden
zomin als God ooit nederdaalt
’t geluk tovert uit gouden nerven van zijn ziel
mijn weg plaveit met het dons van genegenheid
behoort dit tot verloren dromen
schreeuw het verlangen uit mijn lijf
over de grenzen van de gestaalde realiteit
die me nietig laat creperen zonder hoop
oh liefde, verenig mijn hart met uw rood
