de ontwetendheid van de vragen,
doen zijn leven zo vervagen.
een eenzaam en zinloos bestaan
is wat hem is aangedaan
nu zweefd hij daar alleen met zijn vragen rond
zonder te weten dat hij ooit nog op twee benen stond
het zal hem niet meer deren
om ooit nog terug te keren,
want wat hij ooit zo lief had, is vergaan.
Zijn liefste schat is heengegaan.
hij zal het nooit meer kunnen voelen,
nooit meer even kroelen.
nooit meer een blik in die ogen kijken,
nooit meer, haar dicht tegen hem aan grijpen.
eenzaam en alleen is hij verder in het leven,
niemand nee niemand kan hem nog dat geluk geven.
de mooie herinneringen houden hem een beetje op de been.
maar toch, dat gevoel, dat gevoel..zo alleen.