het lege nalicht
het lege nalicht uit mijn ogen
gedoogt de repen van het wit
wanneer mijn stappen in een
leeg geschrei de houwelen
scherpen die eens stomp geslagen
in mijn zij mijn harnas schampten
voor een eeuwigheid
er is geen roep meer op mijn weg
als ik terneder lig in mijn naakt
is het wachten nog enkel spel
wanneer ik in den dood ontwaak
treur de weien niet voor mij
laat de velden leeg voor nieuwe dromen
treed over uw gezette treden
maar laat het kind in mij gedogen
_Ria_: | Zondag, oktober 01, 2006 12:51 |
Krijg tranen in mijn ogen bij het lezen van jouw verdriet! Liefs en een knuffel! |
|
Innerchild: | Donderdag, september 28, 2006 14:17 |
Weet dat ik je woorden gelezen heb ... Knufje, Inner |
|
hiljaa: | Woensdag, september 27, 2006 21:07 |
gedoog jij kind in dit leven laat kommer en kwel de geest geven verlaat het donker snel het licht weerstaat de hel! weer sterk verwoord van jou! knufkusliefs--hiljaa-- |
|
Lia van der Fluit : | Woensdag, september 27, 2006 17:42 |
zo is het.. zo voel jij je.. een rotgevoel voor mij.. maar voor jou bekend... doekeltje,, Lia |
|
fredie: | Woensdag, september 27, 2006 17:18 |
woe wat geweldig elze en intens zeker love Fredie |
|
M@rcel: | Woensdag, september 27, 2006 13:34 |
intens gevoelig-rakend geschreven elze Knuff/liefs M@rcel |
|
Klaes: | Woensdag, september 27, 2006 13:00 |
wouw wat intens dit groet/klaes |
|
mums: | Woensdag, september 27, 2006 12:51 |
wat weer voelbaar mooi geschreven, die laatste strofe is zo pakkens. kus liefs mums |
|
rovago: | Woensdag, september 27, 2006 12:20 |
prachtig, gevoelig, doordringend, mooi. Groetjes. Rovago. |
|
Innerchild: | Woensdag, september 27, 2006 12:13 |
Jouw woorden zijn soms moeilijk te doorgronden ... je gevoel des te meer ! Liefs, Innerchild |
|
HIJ&ZIJ: | Woensdag, september 27, 2006 11:48 |
Nee daar zit ik nu al op, jij mag straks je favo schommel, | |
sunset: | Woensdag, september 27, 2006 11:40 |
Een pracht met een ''woh''afsluitende laatste zin. Liefs en mijn genegenheid, sunset |
|
HIJ&ZIJ: | Woensdag, september 27, 2006 11:40 |
Zullen we schommelen en dan kijken of we de wolken kunnen raken met onze versleten kindersandaaltjes? |
|
anneke van dijk: | Woensdag, september 27, 2006 11:29 |
koester en troost je innerlijke kind, daar is het waar jij je rust misschien vindt.. liefs, namasté, an |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 27 september 2006 | ||
Thema's: |