Ik had je. Niet voor lang. Je was in me. Diep in men hart, vaak in men hoofd. Nu wil ik je eruit. Je bent in me doodgegaan. Ik voel je niet meer, wil je niet meer voelen, doet me slecht voelen. Zoveel tranen gelaten, ik denk voornamelijk voor mezelf, voor mijn angst, niet voor jou, niet meer. Het is voorbij, ik laat je los, ik laat je vrij, dat is wat je wil. Voelde ik me ook maar zo, vrij, als een wilde bloem, waarvan je niet weet of ze zal blijven bloeien of als ze geplukt zal worden of misschien overreden. Dat ligt in Gods handen, wat een onzekerheid...
Wildflower