ik besef nu eigenlijk pas hoe hard het leven is
als je als een volwassene op de wereld moet zijn
ik denk dat ik men jeugd jaren ergens wel mis
en dat ik moet leren omgaan met ellende en pijn
ik kan mezelf niet als een volwassene gedragen
ik wil het eigenlijk gewoon niet
en ze hoeven het me ook niet te vragen
ik wil niet dat iemand me als volwassene ziet
ik heb het moeilijk met volwassene te zijn
ik zie het eigenlijk op de moment niet meer zitten
ik heb nog veel meer verdriet en pijn
als dat ze echt op me vitten
gaan werken, ik vind niet het juiste werk voor mij
gezond blijven, ik haat naar de dokter gaan
wat maakt me dan wel gelukkig en blij
dat is dat ik men veulen niet kan weerstaan!