door het natte groene gras,
nu niet meer zo lentegroen,
stap ik in zachte pas,
dromend over die ene zoen.
met beide voeten dromerig op de grond,
al lijkt het alsof ik zweef,
herontdek ik hoe die kus ontstond,
weet dat ik dat gevoel graag herbeleef.
doorheen dit groene natte gras,
smeekt een bloem haar niet te plukken,
want zij ontdekte nu pas,
dat je haar hart niet van de grond mag rukken.
met men beide voeten nog steed op de grond,
en men gedachten helemaal opgewekt,
proef ik nog steeds je zoete mond,
ik voel nu,ik heb liefde ontdekt.