Kom dan dichter
in armen gewikkeld
bewijs me dat het kan
al geloof ik vast
in jou, lieveling.
Vooral nu lusters
duizelen om ons bed
vreemd, want ik zag
er altijd maar één
en de kamer waarin wij
gisteren nog dansten
van hoek tot hoek
lijkt plots zo klein
je sprak de waarheid
want jouw aanraking
laat me telkens achter
ademloos.
Auteur: *zwarte schaduw* | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 04 oktober 2006 | ||
Thema's: |