computer gestuurde woorden
Als uit betoverde oorden,
Robijnen als rode rozen
Die hadden mijn box gekozen,
IJverend naar die ene vraag
En toch aamborstig veel te traag.
Tot ik mijn gedicht plakken wou
Aan dit hartje dat ik dicht vouw,
Tot deelname aan die wedstrijd
Yes zei ik, en ik kreeg reeds spijt.
Dertien jaren vielen uiteen
In hun volgorde en opeen
Treffend als een kleine wijsheid
Iconografisch zo gedijd
Schrijnend en toch heel aangenaam
Viel ik toen verticaal begaan
Over die eerste letters heen
Of zag je het nog niet meteen
Raar maar waar: dit is jouw gedicht