Mijn laatste glimp van jouwas 2001 en ik rookdat het de laatste keer zou zijnJe lachtte een dozijn rozen naar meen ik wist de leugensbeter dan de pijnWe deelden een laatste bliktoen ik zei niet hooptedat het je goed zou gaanOh hoe mijn hart brakliefde is zo zoeten altijd zo gevoelloos achteraanIk romantiseerde de pijnen zag jou als houden vandoor de grafstenen van mijn ogenIk omhels kussend slechts ooiten blaas de kaars uitals een herinnering lang vervlogen
Dylirium: | Donderdag, november 02, 2006 09:46 |
Prachtig geschreven Gert...ben er eventjes stil van. Hug xx |
|
dishesqueen: | Vrijdag, oktober 27, 2006 18:57 |
integer en prachtig geschreven! | |
Hilly N: | Woensdag, oktober 25, 2006 20:06 |
Mooi geschreven Gert. Groet van Hilly |
|
M@rcel: | Woensdag, oktober 25, 2006 13:21 |
prachtig verwerkend mooi geschreven Gert Liefs en een dikke knuff M@rcel |
|
Will Hanssen: | Woensdag, oktober 25, 2006 10:47 |
Heel mooi, verwerkend onder woorden gebracht.... Liefs, Will |
|
kerima ellouise: | Woensdag, oktober 25, 2006 09:59 |
pijn een plaatsje geven in tijd...liefde kent vele emoties... heel graag gelezen! liefs, kerima ellouise |
|
lommert: | Woensdag, oktober 25, 2006 09:28 |
vroeger/ herinneringen ...tja...het is zeer herkenbaar;) willem |
|
sunset: | Woensdag, oktober 25, 2006 09:25 |
Een verwerkend tonend integer gedicht dat ik stil las. Liefs en mijn warme vriendschapknuf, sunset |
|
Auteur: Gert | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 25 oktober 2006 | ||
Thema's: |