Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
een zee van tranen
in mijn ooghoek schijnt de zon
de zon zo zwak en neer geslagen
bijna verdronken in de o zo zwarte zee
en terug gekomen als de maan
die in het water is blijven staan
zacht fluisteren de bomen
laat de sneeuw maar komen
de sneeuw glijd langs hun bladeren
tot in het water met een zucht
wegdrijvend hier vandaan
verdrinken net als alles
ook in de diepte mee gegaan
langzaam zwijg ik
mijn stem is weg gedachtens verloren
gezwegen heb ik
zonder te horen
voel ik hoe het water mijn hand reikt
me vraagt om mee te gaan
en weg te zakken niet meer te hoeven op staan
het koude water versteend me
langzaam voel ik me weg worden gezogen
dan ontwaak ik in mijn bed
mijn bed was de zee
een zee van tranen
Reacties op dit gedicht
black devil vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
*papillon*
:
Dinsdag, oktober 31, 2006 16:53
mooi verwoord!
sterkte
ben d''r voor je
liefs
Over dit gedicht
Auteur:
black devil
Gecontroleerd door:
Anastacia
Gepubliceerd op:
30 oktober 2006
Thema's:
[Bewondering]
[Angst]
[Onzekerheid]