in een wereld van gedachten
op de voet gevolgd door schaduwen
je bent moe en laat een zucht
moederziel alleen zit je te wachten
op rustige dagen en nachten
wanhopig op zoek
naar een manier of medicijn
om de chaos in je hoofd
te laten verdwijnen
langzaam kwijnt je weg
verloren in de stilte om je heen
breek die stilte en doe het rustig
steen voor steen stap voor stap
kwijn niet weg in die donkere nacht
vecht en sla terug
kom recht je rug je bent het waard
het is nog niet te laat
ze hebben je gekrengd
vernederd en lam geslagen
maar nog steeds ben je daar
ze hebben je niet klein gekregen
wie het laatst lacht… lacht het hards
zorg dat jij die laatste ben
christa
slaap lekker freaks
morgen een fijne dag
[-AnouK-]: | Maandag, november 06, 2006 07:36 |
mooi geschreven.. echt waar ! xxx anouk |
|
Reiger: | Maandag, november 06, 2006 06:55 |
Een werkelijk prachtig geschreven steungedicht.... | |
mums: | Maandag, november 06, 2006 00:25 |
weer een krachtig, steunend gedicht van je meid. liefs mums |
|
tulpje: | Maandag, november 06, 2006 00:14 |
ja ik zal er voor zorgen zeker weten ;) liefs en truste knuffel o nee eerst die konijntjes voeren |
|
Auteur: christina | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 06 november 2006 | ||
Thema's: |