Jij bent...
Mag ik mijn armen om je heen leggen
als een winterdekentje van warmte
een knuffel-achtig gebaar
dat je toch niet eenzaam bent
laat je mijn handen over je lichaam beroeren
die kleine tintelingen weergeven
zachte prikkelingen
van gekoelde doch intense liefde
voel dan mijn hart tegen de jouwe slaan
wanneer onze lippen op elkaar drukken
die spreken zonder te zeggen
dat we van elkaar houden
laat je tranen samensmelten in de mijne
tot een een parelachtig zilveren meer
waar spanen verder roeien
tot een nieuw begin
dus laat mij jou drager zijn
over hindernissen nog niet gewonnen
laat mij jouw licht zijn
op de donkerste paden van je leven
want jij bent mijn hart en ziel
de bloem op de kale vlakte van eenzaamheid
jij bent mijn moed en hoop
op de paden nog niet bewandeld...
