mijn tranen doordrenken jouw steriele handen
doelloos in warmte van modder
pijnlijk in schakels van angst
in sfeer van falende helderheden
de dosis hoop is maar klein
want jouw liefde verstikt in gehijg
en waard rond in rouwkleren
en bewandeld paden waar geen bloemen meer groeien
onhandig tast je rond in onvreugde
en ik voel me leeg in het oneindige
op een spookachtig toneel
waar ik vermorzelt word in duizend stukken
© Klaes 25 november 2006
lommert: | Zondag, november 26, 2006 16:43 |
droefmooi gedicht...zekers groet willem |
|
Dirk Hermans: | Zaterdag, november 25, 2006 23:50 |
gevoelig gedicht | |
mums: | Zaterdag, november 25, 2006 22:04 |
rakend, van eerste tot laatste zin. liefs mums |
|
going with de wind: | Zaterdag, november 25, 2006 21:12 |
wat droef ,stilmakend sterkte lieve |
|
Auteur: Klaes | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 25 november 2006 | ||
Thema's: |