Zij durft niet,
dichter bij te komen.
Al ben ik nog zo in tranen.
Dichter bij,
komt zij niet.
Altijd maar die zelfde afstand.
Zij steekt nooit,
een hand naar mij uit.
Alleen als het donker is.
Is zij weg,
zie ik haar niet meer.
Maar juist dan als het donker is.
Wil ik zo graag,
haar om me heen.
Al is het dan van een afstand.
Ik voel me dan,
niet zo alleen.
*maantje*: | Zondag, november 26, 2006 21:36 |
na regen komt zonneschijn | |
sunset: | Zondag, november 26, 2006 17:50 |
Zo droef, tonend, delend. Van mij een extra knuf. Liefs en mijn genegenheid, sunset |
|
*Ria Klein Herenbrink* Raira: | Zondag, november 26, 2006 12:59 |
wat Cobie schrijft kan ik niet beter vertalen dus... ik zeg alleen dat je de eenzaamheid zeer rakend verwoord hebt liefs Ria |
|
MayadeBij*: | Zondag, november 26, 2006 11:44 |
the darkside of the moon ;) mooi gedicht dit.. lekkere afbeelding ook, kus! | |
Windwhisper: | Zondag, november 26, 2006 09:29 |
moet remedie zijn, tikfoutje | |
Windwhisper: | Zondag, november 26, 2006 09:29 |
Leren van jezelf te houden, want dat is een goede remdie tegen eenzaamheid, luister eens naar het liedje, IK HOU VAN MIJ, porbeer hulp te zoeken voor het geen zich in jouw leven afspeelde, zodat je het kunt verwerken en afsluiten, zodat je weer met goede moed je eigen schadu een hand kunt geven en als je van jezelf houdt, dan straal je het uit en zult minder eenzaam zijn en kun je anderen ook liefde geven. sterkte Cobie |
|
Auteur: Zonnestraaltje82 | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 26 november 2006 | ||
Thema's: |