Geef het maar toe:
onze wereld is allengs
scheefgezakt in tijd.
Bij onze brillen hapert alles
en oud vel rukt op, daar
ergens onder onze kin
Mijn god, wat maakt het
uit.
Onzegbaar mooi
blijven de dakkapellen van
je ogen.
Ook hoor ik na zoveel jaar
van de liefde boventonen.
En altijd ligt onuitsprekelijk gevlijd
jouw lichaam in een feest
van ronde vorm
te slapen op de bank.
Zo wil ik dat.
Daar lig je dan, mijn liefste,
landschap van mijn leven,
huis van mijn lust en liefde,
bewoonbaarheid.
Theo van de Wetering: | Zondag, december 03, 2006 10:36 |
Thnkx all! | |
MayadeBij*: | Zondag, december 03, 2006 08:50 |
Ik sluit me aan bij Sunset; heerlijk warm.. kus. | |
Dirk Hermans: | Zondag, december 03, 2006 08:38 |
een goede verwoording | |
Windwhisper: | Zondag, december 03, 2006 08:14 |
Wohhhhhhhh een pracht van een liefdessymfonie . knuf Cobie |
|
*Ria Klein Herenbrink* Raira: | Zondag, december 03, 2006 07:13 |
prachtig deze liefdesverwoording heel graag gelezen liefs Ria |
|
sunset: | Zondag, december 03, 2006 06:21 |
Heerlijk mooi warm liefdesgedicht door mij graag gelezen. Liefs, sunset |
|
hiljaa: | Zondag, december 03, 2006 06:19 |
sterk mooi verwoord! knufleifs--hiljaa-- |
|
Auteur: Theo van de Wetering | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 03 december 2006 | ||
Thema's: |