Ver verdwenen van het leven
lopen zij samen
hand in hand, mond bij mond
te praten
Het verre verleden achter zich latend
Een drenkeling, verdronken in de dood
deze geheel alleen
Een bezorgde blik, verdriet zo groot
en alsnog in leven
Een baby, een vlinder, een toen
en maar blijven hopen
Eén gedachte, twee monden, een zoen
en maar blijven lopen
Eén keer het geluk vinden
in twee keer die zelfde stem
En dan uiteindelijk begrijpen;
Ik ben
xx-eowen-xx: | Donderdag, december 07, 2006 16:20 |
Prachtig mooi geschreven lory, Ik heb er wat van weten te breien ookal weet ik hem niet uit mijn hoofd. greetz, me |
|
mamsiemomo: | Woensdag, december 06, 2006 22:49 |
Prachtig geschreven, met zeer veel inzicht in het ..zijn.. Liefs, Mo |
|
Erica Carnea: | Woensdag, december 06, 2006 22:21 |
Enorm mooi gedicht, ik ben er helemaal stil van.. Erg mooi! |
|
-MoonFlower-: | Woensdag, december 06, 2006 22:11 |
Ben er helemaal stil van... Meer woorden heb ik nu niet. Liefs, |
|
Windwhisper: | Woensdag, december 06, 2006 22:08 |
wohhhhh mooi is dit.... liefs Cobie |
|
Auteur: +lory+ | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 06 december 2006 | ||
Thema's: |