Je bent nu de mooiste ster in de sterren hemel hierboven.
Op 20-11-1994 is het nieuws ons verteld maar we konden het toen niet geloven.
Waarom ben jij uit ons leven.
Je wilde iedereen alleen maar een beetje van je liefde geven.
Waarom mocht jou hele leven nou maar zo kort bij je duren.
je hebt deze strijd tegen je ziekte verloren ondanks de vele kuren.
Maar waarom moest je nou zo vroeg gaan
Je hebt ons veel verdriet aan gedaan.
Mijn vader altijd zo groot en zo sterk ook hij heeft nu zoveel verdriet
Alleen hij durft het misschien niet te uiten als er een ander bij is, hij wil niet dat iemand anders dat ziet
Kan zijn gevoelens niet te uiten.
Voor de wereld hier buiten.
Maar ondanks alles heeft hij nooit opgegeven.
Hij hield in zijn eentje op een jonge leeftijd ook 4 kinderen in leven.
Daar heb ik bewondering een jonge vader die 4 kinderen alleen heeft opgevoed.
Alle hulp afgeslagen die hij aangeboden kreeg “ik red het wel zij hij” wat hij ook mee maakte hij verloor nooit de moed.
Bleef in zich zelf geloven.
Ik zou alles willen doen om hem nu nog een beter leven te kunnen beloven.
Dit heeft hij wel verdiend hij heeft alles gered met zijn zelf vertrouwen.
Ik heb een vader waar ik trots opkan zijn, waar ik heel mijn leven van zou blijven houwen
En dan mijn broertje altijd zo grote mond over alles maar op die dag
Kon er ook bij hem geen lach meer vanaf hij wist dat hij je nu nooit meer zag
Hij heeft nog altijd veel pijn.
Het idee om nooit meer bij zijn moeder te zijn.
Mijn zus ging die dagen daarna door een echte hel
Ik vroeg me soms af, red zij het wel
Ook haar moeder ging weg bij haar.
1 wist ze nog zeker we hebben altijd nog altijd elkaar
Mijn zusje wat zou ze geweest zij een jaar of twee.
Nog zo jong maar ook zij beleefde dit alles mee
Ze zou het toen nog wel niet hebben begrepen en komen haar vragen nu pas.
Nu dat ze ouder is zou zich dan beginnen af te vragen wie haar moeder was.
En dan ik zelf ik was ongeveer tien.
Ik zou mijn hele leven mijn eigen moeder niet meer zien.
Ze is van het gezin afgenomen dat doet pijn.
Alleen het idee dat we nooit meer samen zouden zijn.
Eenpijn die ik mijn hele leven nog zal dragen.
Of zou je nog heel even terug kunnen komen als ik het aan de HEER hierboven ons zou vragen.
Iedereen heeft jou dood op zijn eigen manier verwerkt.
Of heeft nog niemand jou dood verwerkt maar hopen ze dat hier van niemand iets merkt.
We weten allemaal dat aan de goede tijden met jou ook moet worden gedacht
zo dat we aan je kunnen denken met een lach.
Lieve mama
We weten nu dat jij het goed hebt hierboven en over ons waakt.
Zodat we gelukkig worden omdat we dit allemaal op jonge leeftijd hebben mee gemaakt.
Mama 1 ding doen we allemaal nog en dat is ziels veel van je houden.