Levensloop 60
op 21 oktober zag ik het leven
in ’t Hellicht werd ik geboren
bij mijn meter bleef ik even
maar ’t kon me daar niet bekoren
naar de Heikant werd ik verplant
kortbij ‘t bos, groen, de bloemen
met voeten in gele of zwarte zand
waar de bijen lustig zoemen
een halve tuin vol met kippen
ertussen, vol luizen, ravotten,
waar vogels van tak tot tak wippen
en duizenden tomaten in potten
een serre, oh wat had ik toch een schrik
om daar naar binnen te gaan
want ‘k ben een echte bangerik
om oog in oog met een spin te staan
de wijndruiven in de serre
mensen wisten dat we eieren hadden
kwamen dan ook al van verre
in de serre zaten ook padden
mijn jeugd was volkomen kommerloos
‘k zette kattenkwaad uit, wie niet
dan werd er wel eens een ouder boos
maar daarom hadden we geen verdriet
bittere ernst werd het later
‘k was de oudste, moest beter weten
sloeg hier en daar wel een flater
mocht mijn studies niet vergeten
daar had ik echter geen oren naar
waarvoor diende dat toch allemaal
‘k vond studeren een pret en voorwaar
ik gaf er de brui aan, alles, helemaal
en zoals het meestal gaat
werd verliefd op een knappe studerende man
het onvermijdelijke gebeurde en
daar kwam snel een huwelijk van
van twee dochters ben ik bevallen
we hadden een goed leven, genoten
lieten onze vrienden niet vallen
met hele bende waren we bondgenoten
ouder geworden en ook wat wijzer
trokken we meer samen op pad
mijn haren werden snel grijzer
omdat ik een aardje naar mijn moeder had
moeder overleed, mijn wereld bleef staan,
omdat ik geen afscheid kon nemen
weldra kwam zware depressie eraan
ze hebben me er niet onder gekregen
in 2000 bouwden we een ander bestaan
alleen voor ons, reizen, genieten
in tuin werken was voor mij gedaan
nu alleen nog op terras de bloemen gieten
en dat heb ik goed ingeschat
gaan wandelen, reizen, lezen, dromen,
al waar ik eerder geen tijd voor had,
mijn eigen tijd was gekomen
werken moest ik eerder al niet meer doen
we kregen een “uitstap”, dat viel zo mee
nam afscheid van collega’s met een zoen
we waren voorgoed thuis, hoezee!
al wie mij wat kent zal zeggen :
waarom heb je dat niet eerder gedaan ?
ik kon zo niet meer verder,
mijn gezondheid ging naar de maan
toch hield ik steeds koppig vol,
wurmde me erdoor
maar nu is het finaal gedaan
ben eindelijk met pensioen
heb wat ik wil, kan alles aan,
is het een mens daar niet om te doen ?