Zo stil en eenzaam zit ik hier
ik voel me zo dodelyk en kwetsbaar
terwijl ik om me heen kyk voel ik de pyn
het steekt me en het bijt me
het geeft me een gevoel van los laten
het geeft me hoop om door te gaan
maar ik zak door me benen als ik aan je denk
ik bemin je en ik hou van je
maar ik krijg niet terug wat ik hoor te krijgen
ik heb zo hard voor je gevochten
ik heb alles gedaan waar myn hart naar vroeg
maar het enige wat ik terug krijg is een gebroken hart
ik laat langzaam een traan vallen
het liefst doe ik dat niet
want ik weet dat ik sterk ben
en dat ik om een man niet mag huilen
en ik weet dat je het niet verdient
en dat ik te goed voor je ben
maar dag en nacht heb ik gedacht dat ik jou nodig had in myn leven
dat jij degene was die myn leven compleet maaktte
ik dacht juist dat als ik jou naast myn zij had ..
dat het leven een stuk eenvoudiger zou zyn
maar myn gevoelens zyn zo sterk dat ik niet meer weet wat ik moet doen
meestal is de uitspraak ; liefde maakt blind
maar volgens mij maakt liefde juist dom
het is maar hoe jij het in je ogen kan zien
het liefst ga ik nu door met myn leven
myn dromen achtervolgen, de dingen die my gelukkig maken proberen waar te maken
en ik zal het absouluut redden zonder jou
want oh ik heb geen man nodig om het waar te maken
ik geloof in mezelf en dat doet me al goed genoeg
weet in ieder geval dat ik veel van je hou
dat jij myn prins bent aan het begin van de zon
want jij bent degene die myn ogen hebt geopend ..
maar het blijft moeilyk om waarwel te zeggen ..
ik mis je .
en ik zal op je blijven wachten.