Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
verloren doodsengel
ik sloeg mijn vleugels uit
ik vloog omhoog met al mijn hoop
de zon brak door de donkere wolken
ik de doodsengel vloog voor eens in het licht
mijn ziel snakte zo naar dat licht
ik degene die omringt was door duisternis
ik moest deze wereld redden
ik moest hun zielen redden
ik moest hun laten leven
een grotere pijn bestond er niet
een al reeds gestorven persoon te laten leven
mijn lichaam de pijn te laten delen
om haar leven
moest ik het licht opgeven
de toekomst zal hierdoor worden geredt
als kind van yin en yang
kind van de zon en de maan
moest ik mijn zon opofferen
de maan heeft nu ook geen glans meer
terwijl het licht op aarde zal schijnen
zal de mijne voorgoed verdwijnen
Reacties op dit gedicht
mixxi vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
sneeuwbaviaan
:
Maandag, februari 05, 2007 14:00
hoi michele
Over dit gedicht
Auteur:
mixxi
Gecontroleerd door:
christina
Gepubliceerd op:
17 december 2006
Thema's:
[Spiritueel]
[Mystiek]
[Toekomst]