Lieve Mam,
Samen heel veel meegemaakt,
we deelden lief en heel wat leed.
Ik heb je vaak op je zere plek geraakt,
besefte niet goed wat het met je deed.
Onbegrip leidde tot ergernissen,
schoppen tegen het zogenaamde scheen.
Jij met je harde woorden,
ik begreep je bedoelingen niet meteen.
Nu ik in een rustiger situatie zit,
kijk ik heel anders tegen de dingen aan.
In de tijd van Silas en Henk-jan, en tijdens mijn depressies,heb je altijd achter me gestaan.
Je gaf me ruimte om te leren,
juist door het maken van een fout.
In mijn ogen is een goede moeder,
degene die je niet van het vallen en opstaan weerhoudt.
Het moet voor jou niet makkelijk zijn geweest,
te leven in zo'n roerig gezin.
Van binnen zat je te verteren,
maar voor ons hield je de moed er in.
Nu ik zo met training bezig ben,
heb ik kunnen leren.
Je nuchterheid is geen nare gewoonte,
het is een van de dingen die ik het meest in je kan waarderen.
Ik weet dat ik nooit zeg dat ik van je hou,
en niet omdat ik dat niet doe.
Ik durf niet goed,omdat het me moeite kost,
want dan laat ik te zware emoties toe.
Ik weet dat mijn ziek zijn moeilijk voor je is,
en het is ook lastig te begrijpen.
Ik heb er inmiddels vrede mee,
misschiem moet het voor jou nog rijpen.
Ik weet dat je soms twijfelt,
of je alles wel goed hebt gedaan.
Maar een mens doet wat in zijn vermogen ligt,
en het is goed zoals het is gegaan.
Je bent de beste moeder die ik me maar zou kunnen wensen,
op je eigen "soms aparte" manier toon je liefde zonder grenzen.
Morgen pluk ik voor jou een roos,
zo groot dat hij tot de hemel reikt.
En bedenk je maar een volgende keer....
Een kind moppert het meest op de ouder op wie zij sprekend lijkt!
Ik hou van jou
liefs je dochter