De Levensladder 31 december 2006.
-----------------------------------------------------------
Straks zeg ik vol opluchting..
gedag naar het oude jaar..
Weg met de ellende..
en de problemen..
Me afvragend..
hoe ik het heb kunnen volhouden..
Afvragend waarom ik..
het volgende jaar toch weer haal..
Elke keer hield ik me vast..
aan de levensladder
wat elke keer tree voor tree brak..
De ladder vol..
gevoelens..
Het grootste deel van de ladder..
bestond uit liefde voor jou..
en een groot deel bestond uit hoop..
Dat was het gevaarlijkste..
want elke keer weer..
was het uit..
en was mijn hart koud..
Zo vaak..
dat mijn hoop steeds verder opraakte..
De treden van de ladder..
braken steeds meer en meer..
Mijn lichaam was zwak..
en er zijn momenten geweest..
dat ik mijn bloed heb laten stromen..
Dat ik met één hand de trap vast had..
en bijna viel..
vaak was het op het randje..
Vaak bouwde de ladder zich weer op..
doordat je het weer aan maakte..
mijn hart weer warm maakte..
en me hoop gaf..
Maar ook vaak..
bleef ik weken..
hangen met één hand aan de ladder..
Zou toen expres willen loslaten..
om overal van af te zijn..
Maar het was de angst die me tegen hield..
en mijn koude hart..
die nog altijd maar om één ding schreeuwde..
jou, altijd draaide het wel om jou..
Mijn gevoelens waren beheerst door jou en mijn ouders..
jij en mijn ouders..
bepaalde of ik hoog of laag zou staan..
En ik werd er kwaad om..
het ging om mij..
Ik wou zelf beslissen..
op welke plek ik zou willen staan..
heel soms lukte dat..
en stond ik op de allerlaagste plek..
hopend dat mijn hand zou loslaten..
Hopend op het laatste moment..
dat jij mijn hand zou pakken..
en me je liefde voor altijd zou geven..
Maar dat is nooit gebeurd.
Nu, op naar een nieuw jaar..
met een herstelde levensladder..
hopend dat ik geen één keer..
onderaan kom te staan..
Hopend dat mijn liefde voor jou..
wederzijds zal zijn, en dat ik mijn hoop..
kan houden voor ons.
-----------------------------------------------------------
De Levensladder 31 december 2006.