De harde weg

Verdriet die we allen hebben in het leven Een ziel op deze wereld in een lichaam, diep verborgen Het lijkt wel of een deel ons is mee gegeven Nu pijn en vele zorgen Dromen die wij allen hebben Maar bij weinig uitgekomen Verdomme, het doet zeer! Het leven is zo moeilijk Waarom voel ik dit nou elke keer! En maar die positieve tips horen met brokken in mijn keel Gepraat wat ik niet nodig heb op dat ene moment Moeilijk om naar je hart te luisteren Als het voor het leven wegrent Het wordt me gewoon te veel Want wat is nou luisteren naar je hart? Ik weet het zelf niet eens meer Bedoelen ze dat nou met God? Gewoon luisteren naar je eigen geest? Ben ik gewoon losgelaten met het lot? Want vragen over daarboven heb ik het meest Klote wereld wat je bent!
Dat is wat het gewoon is! Ik trek vele dingen aan maar met mij is niks mis Klote wereld wat je bent! Een vriend, een oude vrijster Maar tegelijkertijd een vuile slet Een hoer, een vuile verleidster …

Geschreven door

Manjula

Reacties op dit gedicht

Manjula vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

*maantje*:	Maandag, januari 01, 2007 14:41
hou je vast aan mooie dingen, sterkte

Windwhisper:	Maandag, januari 01, 2007 14:34
sterkte

Over dit gedicht

Auteur: Manjula
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 01 januari 2007
Thema's: [Leven] [Teleurstelling]