Ik had eindelijk gekozen
Maar onzeker was ik nog wel
Kon nog niets verwachten
In onze prille tijd als stel
Niets overhaasten
We volgden de treden van de trap
Maar waarom gleed ik dan uit
Bij die een na laatste stap!?
Misschien hoef ik dat wel niet te vragen
Het antwoord weet ik zelf ook
Maar ik wilde het negeren
En zag jou als vluchtstrook
Het pad naar m’n hart is overwoekerd
M’n hoofd gaat in tegenspraak
Dus eigenlijk niet zo gek
Dat ik de verkeerde keuzes maak
Ik wilde de goede weg wel inslaan
Maar keuzes blokkeerden dit
Na 1 fout zijn te begaan
Hoop ik dat ik nu op het goede paadje zit
Geen idee waar dit pad heen leidt
Een richting heb ik niet
Maar ik hoop dat het me vrijpleit
Van al die ellende en dat verdriet
En heel misschien, op een van deze wegen
Kom ik dan eindelijk weer echte liefde tegen…