Ik voel me weer als van alles
Gelukkig, verdrietig, simpel, slim, geliefd en gehaat
Ik kan er geen mooi woord voor verzinnen
Het is eigenlijk teveel van alles
Misschien toch dat stukje ambivalentie wat ik heb geerfd
Alleen voelt het nu als positief,
Tenminste als ik er dan een beetje naar om kijk
Ik ben een beetje bang voor dat wat komen gaat
Het onbekende komt me tegemoed
Door het bekende voorbij te laten komen
Ik snap de signalen niet in zijn geheel
Dat voelt als een probleem
Ik ben mezelf op een heleboel fronten voorbij gestreefd
Zowel nadelig als voordelig
Soms schrik ik zo van eigen opmerkingen
Dat ik mezelf niet zo vriendelijk vind
Al blijf ik wel wie ik ben?
Ik weet niet of dit een fase is
Of voornamelijk blijvend word?