Mijn boog gaat ten onder




mijn lichaam allerkilst- killer
de gebarsten kopjes in de gesloten kast
onder stof bedolven nieuwe stoelen
met bloed besmeurde herinneringen
verstopt tussen de muren

mijn boog wordt gespannen
voor de driederde maal, trauma’s
zetten zich schrap, de lucht houdt
verschrikt zijn adem in, angstzweet
dringt door al die vervloekte kieren

Aanhoor mij, duvelse wereld
aanhoor mijn pijn en gruwel
ik grauw ze op een laatste maal
probeer niet te verzwijgen
wat jij mij hebt aangedaan, hoezeer
je me hebt kunnen kapotmaken-
het is jouw woord tegen de mijne,
en dit keer zal ík overwinnen

aanschouw mij, versteende heiligen
hoe vaak heb ik u mij niet tot u bekeert
en hoe vaak heeft u mij laten liggen
daar, op de koude vloer
wanhopig maar verbeten
slechts één gebed heeft u verhoord
Nou, ik dank, zoals ik dat altijd deed
mijn moeder werd weer beter, maar is
even later in duisternis verdreven
waar haar stem onder gruis werd gesmoord

Laat mij hen vervloeken, in alle onrecht
waarin zij mij lieten leven
Laat mij mezelf lijden op het pad der verdoemenis
onder de voet gelopen en gepijnigd
laat mij in hun haat opgaan, in hun wrok tegen mij
en samen met de hel verslijten, voor het eerst
verbannen van de eenzaamheid…




asjeblieft, mijn boog gaat ten onder..