Mijn pad ?
Het pad nog onbewandeld
angstig zet ik mijn eerste stap op mijn nieuw ingeslagen weg
zet dan de tweede met bibberende knieƫn
en loop daarna richting mijn obstakels over sommige spring ik
maar zo nu en dan struikel ik en val op mijn gezicht.
langzaam kruip ik omhoog en bedenkt waarom.
sluip daarna verder om te leven in het transparante
tot ik win van mijzelf.
met een oerkracht verkregen van mijn drager
ren ik naar de volgende stap.
bevecht met opgeheven hoofd mijn volgende uitdaging,
hard als de realiteit van hier en nu.
Als wolken die voorbij zweven
hun eeuwige strijd voerend tegen het zonlicht.
Alleen bij deze is het niet eindeloos.