Irissen, ze glijden door de avond
door het oog van de lantaarn
laat ze schijnen, laat ze verdwijnen
uit de dood opgestaan. Irissen
zingen over licht en seringen
over het verloren oor, de nacht
is snel gekomen. Ik hoor
de zonnebloemen dansen
voor het venster in het nachtcafé.
De sterrennacht is opgestaan.
enjaeva: | Donderdag, februari 22, 2007 09:36 |
prachtig!! mooi omschreven liefs enjaeva | |
Hilly N: | Donderdag, februari 22, 2007 08:38 |
Hier beschrijf je veel dingen die ik bewonder Edwin. Ook het gedicht bewonder ik. Groet van Hilly |
|
sunset: | Donderdag, februari 22, 2007 08:18 |
Heerlijke delende tonende natuurpoëzie. Liefs, sunset |
|
Paul de Bruyn: | Donderdag, februari 22, 2007 04:11 |
Dit is puur en puur poëzie. Genoten. |
|
kleinmeisje: | Donderdag, februari 22, 2007 01:01 |
heel mooi,ik ben gek op seringen ze ruiken zo heerlijk.leuk die dansende bloemen.liefs | |
Roland Hainje: | Donderdag, februari 22, 2007 00:50 |
mooi, edwin! lijkt wel een lied, het zingt! groetjes, Ro |
|
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 22 februari 2007 | ||
Thema's: |