Voor Janny's nichtje
mijn woorden vinden nu geen uitwegmijn hart is vol van medelij'ik kan het niet op een rijtje krijgenzoveel vragen borrelen in mijhet machteloze van het nietsdoenniets kunnen doen, behalve mijn gebedmijn handen willen zich niet vouwenalleen de schreeuw naar Godontlokte zich zonet...wat is een mens als het liefste wordt ontnomendoor pijnen, strijd en 't stervensuureen jonge vrouw, nog midden in het levenwaar niets meer helptzelfs ook geen chemokuur...sta aan haar zij, gij engelen der hemeldraag haar door 't dal dat aan haar voeten ligten neem haar op, in hemelse gewestentoon haar het licht dat voor haar bied uitzichtJannie/ 24-2-2007Voor Janny's nichtje...
sunset: | Zondag, februari 25, 2007 19:48 |
Soms zwijgen zelfs de tranen, ''t hart en in opstandig onbegrip en smart hoor je de mens dan klagen ''Mijn God, mijn God heb jij mij nu verlaten?'' Hoe klein ''t geloof wanneer het tegen zit wijl God toch altijd schijnt als licht zelfs in het diepste duister en ons altijd blijft dragen Te snel soms dat ''t geloof ons zwicht. Liefs en heel veel sterkte. Ik brand een kaarsje en bid. Liefs en mijn meelevende genegenheid, sunset |
|
Will Hanssen: | Zondag, februari 25, 2007 15:54 |
Wat enorm lief van jou Jannie, dit prachtige gedicht. Ik weet zeker dat Janny hier heel veel steun aan heeft. Liefs, Will |
|
Nienke16: | Zondag, februari 25, 2007 13:40 |
Wat erg.. Liefdevol, schitterend verwoord Jannie.. Liefs, Nienke |
|
Sunny boy: | Zondag, februari 25, 2007 13:33 |
Woorden schieten hier tekort , men voelt zich zo machteloos en het doet zo''n pijn als men iemand ,die men graag mag zo ziet lijden , men hoopt dan op een wonder , alleen God kan in deze nog helpen ,als men daarin gelooft, wat het geloof vermag alle dingen in Hem , die mij kracht geef, ik zal voor haar bidden en wens je bij deze nog veel sterkte toe. | |
Auteur: Jannie Hoogendam | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 25 februari 2007 | ||
Thema's: |