Jarenlang was jij mijn alles,
op elke dag en elke week.
Maar jij was altijd ergens anders.
Het was alsof je nooit echt keek.
Naar wie ik was en wat ik wilde,
naar wat ik zag en waar ik stond.
Je zag niet wat je ging verliezen.
En nu is jouw cirkel weer rond.
Het gras leek groener bij een ander,
je ging je gang en zwaar op zoek.
Je dacht te vinden wat ik je kon geven,
maar dat bleek weer een gesloten boek.
En telkens als het gras stopt te groeien,
daar bij die ander aan de andere kant.
Dan kom je mij weer ergens tegen,
En steek je weer langzaam mijn hart in brand.
Het liefst zou ik je gewoon vergeten,
Vergeten dat ik je ooit heb gekend.
Maar als dat zo was had ik nooit geweten,
hoe het voelt wanneer je echte liefde kent!