Snikkenmijn oren vangen snikkenik zie ze niet, ik hoorergens huilt een moederdie haar ongeboren kindjemedogenloos verloor...ergens snikt een oudjeik zie het voor mijn geestdie het leven niet meer aankanze is ook jong geweest...ergens wordt er rouw bedrevenergens is verdrietom het hopeloze lijdenmet de dood in het verschiet...ergens woedt er oorlogkogels fluiten traagsnikken vrouwen zachtjeshoudt het nooit op mompeltmen hoorbaardat is in het levennu de grote vraagMijn oren vangen snikkenen ogen zien ze nietal dat grote lijdendoet mijn hart verdriet...Jannie
Cora (ZIJ): | Vrijdag, maart 09, 2007 18:51 |
Knap delend gedicht :-) | |
switi lobi: | Vrijdag, maart 09, 2007 12:50 |
Een prachtig meelevend schrijven.... Liefsliefs, switi lobi |
|
remie: | Vrijdag, maart 09, 2007 12:42 |
soms moet het gewoon even....liefs remie | |
Douwe: | Vrijdag, maart 09, 2007 12:36 |
Sterk, vertwijfeld gedicht. | |
(rottig)appeltje: | Vrijdag, maart 09, 2007 12:25 |
wouw wat ongelovelijk mooi! liefs appeltje |
|
EveryTearTellsAStory: | Vrijdag, maart 09, 2007 11:29 |
niet opgeven!blijven vechten... warme knuffel |
|
blauw-oogje-73: | Vrijdag, maart 09, 2007 11:15 |
wat mooi en droevig geschreven. zo voelbaar. leifs blauw-oogje 73 |
|
mums: | Vrijdag, maart 09, 2007 11:11 |
voelbaar mooi delend Janny. zoveel stil verdriet. liefs mums |
|
H.J.: | Vrijdag, maart 09, 2007 11:06 |
Mooi Jannie, en ondanks dat je het niet ziet kun je toch je zakdoek bieden. kusss |
|
sunset: | Vrijdag, maart 09, 2007 10:52 |
Herkenbaar tonende delende verwoording. Liefs en omarmende knuf, sunset |
|
dichterbij: | Vrijdag, maart 09, 2007 10:28 |
het leven is soms hard en onbegrijpbaar. maar we kunnen de ellende van de wereld niet op onze nek nemen dan gaan we er zelf onderdoor. door bij jezelf te blijven kunnen we voor ''n ander wat betekenen. overigens een mooi beeldend en invoelend gedicht liefs |
|
Auteur: Jannie Hoogendam | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 09 maart 2007 | ||
Thema's: |