Hoe hard we schreeuwen doet er niet toe.
Oren wenden zich toch wel af zodra het aantal
decibel met grosse schreden toeneemt.Ze zullen zuchten tot de geluidswal op hen valt.
Laten we blijven stampen liefste, stampen tot
de wereld stukje voor stukje vergaat. Totdat levens
gaan vluchten voor onze stampende gebaren.
Uiteindelijk zullen ze ons laten gaan, kunnen wij
met elkaar in onze binnenzak het stille land bevaren,
de grond, die onder onze voeten weggenomen was.
Ylaide: | Woensdag, maart 14, 2007 21:41 |
Mooi.. heel mooi | |
Paul de Bruyn: | Woensdag, maart 14, 2007 20:01 |
Tussen de passen door kun je achterom zien; maar het pad gaat door. Samen. Met liefs, |
|
Ludy: | Woensdag, maart 14, 2007 18:55 |
Klinken niet blij (zelfs verbitterd) deze ''stampende gebaren''. Liefs, Ludy |
|
Klaes: | Woensdag, maart 14, 2007 18:55 |
ik wend mijn ogen naar al dit fraais... leafs/klaes |
|
Sarah Blind: | Woensdag, maart 14, 2007 18:11 |
Mooi dit. Liefs, Sarah |
|
remie: | Woensdag, maart 14, 2007 07:34 |
ik voel de grond onder me trillen...liefs remie | |
Auteur: Marjolein. | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 14 maart 2007 | ||
Thema's: |