waarschijnlijk was je van te voren aan het schreeuwen
het was blijkbaar even misgegaan.
had ik je vals beschuldigd?
of dacht ik dat je iets had gedaan?
ik weet nog dat je woorden vertroebelden
ik herinner nog dat ik ze wel hoorde maar niet verstond
toen wist ik dat het fout zou gaan.
en keek naar de grond.
niet herhalen, niet doorgaan, niet herhalen
ik werd gek, ik wist het zeker.
realiteit ging weg en overal was bewijs.
ik wist het zeker.
nadat ik was uitgegooid
en langzaam begon te realiseren dat ik onterecht tegen jou tekeer was gegaan
keek ik in de spiegel en zei:
wat heb je toch aan iemand zoals mij?