Als kinderen kunnen zijn..
Zo lief ..
Wanneer ze naar je kijken..
Zo vertederend..
Wanneer ze zeggen..
Mama, ik vind jou lief..
Zo veel pijn..
Als ik besef..
Dit had allemaal anders kunnen zijn..
Anders..
Als ze nooit thuis waren gekomen..
Anders..
Als ik zelfmoord had gepleegd..
Anders..
Als ik nooit hulp had gehad..
Anders…
Gelukkig is het allemaal anders..
En heb ik gevochten..
Gevochten om te overleven..
Gevochten….
Gevochten voor mijn kinderen..
Gevochten..
Gevochten om te zijn waar ik nu ben..
Zoveel ellende en pijn meegemaakt..
Maar de kinderen..
De kinderen hebben mij echt geraakt..
Ik hou van mijn kinderen..
En zal alles op alles zetten..
Om ze een liefdevol leven te geven..
Om ze veiligheid te bieden in het leven..
Om ze te laten weten dat ik van ze hou..
Wat er ook gebeurd…ik ben er voor ze..
Wat er ook gebeurd..zij zijn mijn alles..
Mijn kinderen..waar ik ozo trots op ben..
Ik voel me steeds meer en meer hun mama..
Elke dag weer ….
jasmientj..: | Zaterdag, oktober 13, 2007 15:08 |
prachtig gedicht ,erg rakend | |
LovelyAngel: | Dinsdag, april 17, 2007 16:53 |
Wauw! Die vind ik echt heel erg mooi! Al ben ik zelf nog maar 15, ik kan me er veel in herkennen.. Echt prachtig.. Ik ben diep geraakt.. Traantjes vormen zich.. Xx LovelyAngel | |
Auteur: Esther-Unicorn | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 16 april 2007 | ||
Thema's: |