Aan een ieder wat gegeven,
Nergens wat terug verwacht,
Nu is het jouw beurt om te krijgen,
Dat de wereld je weer toelacht.
Verdrinkend in tranen,
Wazig zicht door verdriet,
Door alle chaos is het niet zo raar,
Dat je even niks meer ziet.
En blijkt het verdriet,
Te zwaar om te dragen,
Weet dan, ik draag met jou,
Je hoeft niet eens te vragen.
Maar alsjeblieft,
Laat me je niet kapot zien gaan,
Want dat,
Nee...dat kan ik niet aan.