je witte teint vergrijst door de jaren
waarin liefde niet oprecht was gebleken
elke stap die je loopt ontkleurt je omgeving
een beetje- in je huis is geen licht te vangen
en je ogen zijn doffer dan lood ooit wordt
de muziek die speelt mist de melodie
je danst door de gang op een ritme van weinig
en de kamers waarin je huist lijken bezeten
van minder dan niets – gevuld met leegte als
meubelen en je bed is beslapen in vergetelheid
jeugdherinneringen zijn vergooid door de dagen
waarin je jezelf staande leek te houden al was het scheef
alleen de familieportretten hielpen onthouden dat je
wel mensen om je heen had gehad – maar gevoel is ver
te zoeken in een leven die voortloopt zonder genegenheid
Gonny: | Woensdag, april 18, 2007 17:32 |
Gelukkig fictie... zelf zorgen dat je met je schilderkwasten blijft slaan. En de kleuren heb je zelf voor het uitzoeken. Liefs Gonny |
|
marieke_x: | Woensdag, april 18, 2007 17:06 |
mooi... soms vergeten we te leven, het geluk is niet ver weg, maar onbereikbaar als we ons tevreden blijven stellen met oude herinneringen, die hopeloos blijven vervagen.. kusjes |
|
Auteur: Quadesh | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 18 april 2007 | ||
Thema's: |