Waar zijn mijn woorden toch?
Toen ik vanochtend opstond,
had ik je een hoop te vertellen.
Maar toen dacht ik aan deze eenzame dag.
Ik dacht aan deze eenzame dag..
Hoe graag zou ik naar je toekomen
Om je te vertellen hoeveel ik van je hou.
Maar je bent bezig met andere dingen
En ik weet hoe belangrijk dat voor je is.
En ik dacht aan deze eenzame dag..
Het is heerlijk weer
We zouden kunnen wandelen,
samen kunnen praten
kunnen genieten van elkaar
Maar vandaag even niet,
want je bent bezig met andere dingen
En ik weet dat je dat nodig hebt,
dat het belangrijk voor je is
En ik dacht aan deze eenzame dag..
Ik deel de "eerste plaats"
met een of ander electronisch ding.
Maar ik sta "er toch wel een beetje boven"
Dat is dan wel weer fijn?
Maar toch:
Het doet me stiekem wel een beetje pijn.