Hallo lieve freaks,
hier ben ik dan heel even.
Ik mog op de pc in het kliniek,
wat ik dus effe niet oversloeg.
Gisteren om acht uur kwam ik daar aan,
er was niemand te bekennen.
Ik ben naar mijn kamer gegaan,
waar ik mezelf erg groot en stoer voor deed.
Het ging harstikke goed met me,
het kon gewoon niet beter.
Maar hield andere en mezelf voor de gek
en barste toch in tranen uit.
Daarna kwamen er medebewoners ook,
en hebben we effe kennis gemaakt.
Ik heb de hele avond zo'n beetje op mijn kamer gezeten
rond 12 uur maar toch naar bed gegaan.
Ondanks alles heb ik best een goede
nachtrust gehad en was eens optijd eruit.
Ik moet elkedag om halg negen ontbijten
al lukte mij dat niet het eten.
Ik was te gespannen en is allemaal zo vreemd
dat ik het niet heb gedaan.
Ik weet dat dit mijn plekje zal zijn
en de weg naar genezing maar ben blij als
het toch weer weekend is
voel me gewoon erg onzeker
Ik mog hier in het kliniek ook
op de pc dus dat was echt fijn om te horen
nou ik ga maar eens een mooie gedicht maken
als dat me lukt
liefs en hele dikke knuffel
tulpje