Wanneer de vogels zijn vervlogen
en mijn hand zich langzaam terug trekt
als jou mond beweegt
en iets mompelt dat klonk als
zal je nooit vergeten
kijk nog een keer in je ogen
dat was het dan
het einde van een prachtig lang verhaal
waarvan de herinneringen
nu ook langzaam vergaan
en ons leven zijn eigen pad neemt