Terwijl ik in jouw schoot zit
en de zon onder zie gaan
me bewust word van het hemelse leven
en de verlichting van jouw bestaan
Ik herinner me die zondagen
geknield aan jouw voeten
biddend voor een beetje rust
dat ik niet langer zou hoeven boeten
Lijk maar te zoeken
naar het einde van de lijn
daar waar de zonde eindigt
is waar ik wil zijn
Niets lijkt nog wat het was
of enige verlossing te brengen
nu onze stemmen schreeuwen
'wijl anderen zich ertussen proberen te mengen
Ik herinner me de regen
zo anders dan al die andere keren
stromend maar nooit nat
alsof we het toch niet zouden leren
Ik staak het zoeken
en erken de eeuwige pijn
daar waar de zonde eindigt
is waar ik nu wil zijn