Gistermorgen weer een hele discussie gehad,
Hij was alles wat gebeurd was echt zat.
Op een moment wilde hij echt zijn spullen pakken,
Hij wilde echt onze relatie en alles doorhakken.
Waarom heb ik bijna alles verteld, wil eerlijk zijn,
Als hij dingen achteraf hoort doet meer pijn.
Hij dacht dat na december niets meer was gedaan,
Dat dat wel zo was daar dacht hij niet aan.
Ik had misschien beter mijn mond gehouden,
Dan had hij het ooit wel van iemand gehoord,
En dat had hem dan misschien echt doorboord.
Hij voelt zich echt gekwetst en tweede keus,
Hopelijk kunnen we er toch nog iets van maken,
En heb ik hem niet te diep weten te raken.
Ik heb nu van alles en iedereen de schuld gekregen,
Heeft het dan echt alléén aan mij gelegen?
Fijn is dat om dat van jou ook te moeten horen!
Ik heb nooit jullie huwelijk willen storen.
Ik heb gewoon een speciaal gevoel voor jou,
Ik weet dat ik nog steeds van je hou.
Maar je hebt me echt weer veel pijn gedaan,
Maar hoop dat onze vriendschap gaat bestaan.
Jij hebt me zoveel gezegd, maar waar ben je dan?
Hopelijk doe je dit allemaal uit eigen wil…