Na het lezen “Liefdeloos” van Sunset …
Als de bladeren vallen
van onze levenboom
zal verdriet ons geluk vergallen
om het lijfelijk gemis gewoon
niemand wordt ervan gespaard
om ooit eens een geliefde af te staan
jong of al menig maal verjaard
wordt het moeilijk deze periode te doorstaan
maar hoe hoog iedere boom ook reikt
vallen toch de bladeren eraf
de stam en takken blijven overeind
de natuur is werkelijk straf
want verschillende bladerlagen
versieren de takken ooit weer
die fier onze eigenschappen dragen
van de levenboom van weleer
de vervallen bladeren komen
dan deels weer tot leven
‘k zie het in de twinkeling van hun ogen
dat de oerstam door iedereen zit geweven
dat maakt familie zo fenomenaal
zo veel gelijkenis en toch zo anders
vechtend voor het juiste ideaal
in alles één … geen tegenstanders
ja ook ik ontsproot
uit deze levenboom
heb mezelf tweemaal verpoot
met een keizersdroom
waar mijn zoon al een nieuw blad heeft
en bloeit als Hanneke klein
mijn dochter het leven aan een kiemke geeft
die komt in november hopelijk tevoorschijn
zo zie je … lieve bladeren vallen op een hoop
toch komen er nieuwe bij
geluk bij geboorte,verdriet bij de dood
maar in wezen blij
dat ik uit die levenboom ontsproot
en ondanks de dode bladeren …
toch genoot