Naar het boek van Pernilla Glaser
Dansen op dun ijs..
In mij schreeuwen duizend wonden.
Maar ik huil niet met je mee.
Ik kan jou tranen niet huilen en
heb geen kracht meer voor de mijne
Ik hou je in mijn armen..
Mijn armen beschermen jou
Terwijl de wind heel zachtjes
In onze oren haar liederen neuriet
neemt de vermoeidheid mij gevangen.
Ze zit als een helm over mijn hoofd
En doet mijn botten zingen
Langzaam glijden mijn ogen dicht
En verdrink ik in een donker gat
Vol leegte, maar zo vol gedachten
Waar ik verdwaal in de wirwar van gevoelens
Die ik al zolang met me meedraag…