Mn neefje
Stil en een heel erg gesloten voor iedereen.
Volgens mij voelt hij zich van binnen heel erg alleen.
Maar soms laat hij z’n gevoelens stiekem toch zien.
Hij wil het dan met iemand delen misschien.
Omdat hij het niet alleen aan kan, alles wat hij meemaakt.
Ik denk dat het zijn moeder is die dat veroorzaakt.
Mn neefje kan zo lief zijn, en zo behulpzaam.
Maar waarom kan hij het toch niet vertellen wat er in z’n koppie omgaat, waarom gaat dat toch zo moeizaam.
Ik hoop dat hij zijn plekje ooit toch kan vinden.
En zich dan toch ergens aan kan binden.
Zich veilig kunnen voelen, en een eigen plekje heeft gevonden.
Dat hij al die niet leuke dingen kan vergeten, en dat het niet door blijft malen door z’n hoofd en het blijft als open wonden.