Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Verdwenen lach
verdwenen lach
zoals je mijn aankijkt
zal ik terug kijken
maar in verlegenheid
verdwongen, verdronken
diep in het binnenste van mij
gevoelens gelijk aan die van jou
duister verleden
zo donker als wanneer ik mijn ogen sluit
mijn gedachten laten afdwalen
maar jou ogen
brandend op mijn netvlies
kan ze niet vergeten
ogen vol tranen
nachtmerries die het voorspelde
maar toch komen ze uit
je ogen zoals het regende
oog in oog met jou
maar de zon is verdwenen
Reacties op dit gedicht
misschien vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
[a]little angel[a]
:
Woensdag, juli 25, 2007 13:59
snik erg mooi!
[a]little angel[a]
Melski
:
Donderdag, juli 19, 2007 22:31
Heel apart maar ontzettend mooi. Schrijf zo door!
gr. Melski
Over dit gedicht
Auteur:
misschien
Gecontroleerd door:
Anastacia
Gepubliceerd op:
19 juli 2007
Thema's:
[Leven]
[JIJ]
[Dromen]