Schril contrast
Vloeiend loop ik over in wijze raad
Argumenten in kloppende zinnen
Ratio volgend, advies dat staat:
'Altijd bij je grenzen beginnen'
De spreekbuis reutelt immer voort
Verklarend, wijzend, pro-actief
Zuinig zuiverend het scherpste woord
Verdedigbaar laf maar constructief
En soms als ik word teruggegrepen
Door even sluwe wijzen die wijzen
Val ik neer, mijn strot afgeknepen
Doen mijn laatste haren ten berge rijzen
Strijd om kennis en wijsheid ten top
Ruk ik mijn tong uit, woordenloos
Draai ik weg mijn verwarde kop
Word ik kwetsbaar, bang en broos
Ik ben dit simpele onderscheid vergeten
Gewezen op dit droef en schril contrast
Het verschil tussen kunnen en weten
De eenvoud van weten heeft me verrast
Douwe
remie: | Woensdag, augustus 08, 2007 16:34 |
wauwww en een diepe zucht, ik zat het ademloos te lezen...liefs remie | |
Mamsiemomo: | Woensdag, augustus 08, 2007 14:14 |
Prachtig geschreven. Wat is weten zonder voelen.... Groet, Mo |
|
sunset: | Dinsdag, augustus 07, 2007 18:09 |
Weten ... Alleen het feit dat iemand denkt het te weten bewijst zijn / haar domheid. Toch? Maar voelbaar het verwarrende in jou overgebracht. Groetjes, sunset |
|
frou-frou: | Dinsdag, augustus 07, 2007 09:45 |
verwarring....kwetsbaarheid.....angst....geen wapens in de strijd....wel mooie ingredienten voor het leven....vallen en weer sterker opstaan...leven/jij/zonder angst.......en dit gedicht weer oh zo mooi geschreven! |
|
MayadeBij*: | Dinsdag, augustus 07, 2007 09:05 |
Mooi! | |